(ya da “Silikonlu Toplum ve Estetikli Gerçekler" mi demeliydim?)

Toplumsal sorunlarý çözmek için düþünce tarihinin bilinmesi gerekir. “Üç bin yýllýk geçmiþini bilmeyen insan günübirlik yaþayan insandýr” sözü bana bunu anlatýr. “Ýnsanýn düþünce tarihini özetle o zaman” derseniz þöyle cevap veririm:

Gerçeðe ulaþmak için ;

Bilim adamý; gördüklerine inanýr,

Filozof; gördüklerini yorumlayarak görmediklerine ulaþmaya çalýþýr,

Din adamý; ne gördüklerine ne de yorumlara bakar. O sadece kutsal metni kayýtsýz koþulsuz kabul eder,

Siyasetçinin ise gerçeðe ulaþmak gibi bir derdi zaten yoktur. Ýlk üçünün ulaþtýðý sonuçlarý alýr, çarpýtýr, halka yutturur ve çýkarlarý için kullanýr.

Devrimcinin görevi; bu düzeni yýkarak toplumun gerçeklerle yönetilmesini saðlamaktýr

Her büyük faþistin topluma büyük bir yalaný yutturmasý gerekir. Onu ayakta tutacak olan direk budur. Bu yalan toplumun hem gururunu okþamalý hem de ona geleceðe iliþkin umut vermelidir. Örneðin Hitler, Alman halkýný “üstün ýrk” olduðuna inandýrmayý baþarmýþtý. Baþta belirttiðim fikre uygun olarak Hitler bilimi de (biyoloji ve antropolojiyi kullanarak), felsefeyi de ( Nietzsche) kullanarak yalanýný temellendirmeyi baþardý bir süre.

Ya bizim ülkemizde bugün durum nasýl? Týpký Hitler’in üstün ýrk safsatasý gibi “Yeni Osmanlýcýlýk”ta toplumun bu þekilde gururunun okþanacaðýný, “cihana hükmetmiþ bir ecdadýn torunuyum” gazýyla coþacaðýný , ayný zamanda gelecek yaþamýyla ilgili umutlanacaðýný ve nihayet kendi siyasetini destekleyeceðini iyi biliyor. Bugünlerde ortalýkta dolaþan “Muhteþem Yüzyýl” sakallý gençleri gördükçe gülsem mi aðlasam mý þaþýrýyorum bu yüzden…

Varsýn gerçekler hiçbir biçimde bu ütopyayý desteklemesin. Önemli olan gerçekler deðildir dedik ya siyasetçi için. Aslolan kafalarda oluþturulan sanrýlar ve kanaatlerdir nasýl olsa…

Önemli olan kadýnýn güzel olmasý deðil, güzel olarak algýlanmasý. Estetik operasyonla memeler, dudaklar silikonlanýp þiþirilir, saçlar boyanýr , göbekler korselenir ve görüntü kurtarýlýr nasýl olsa. “Pinpon topu” fiyatýyla enflasyon oranýnýn belirlenmesi de ,faizlerin emirle düþürülmesi de siyasetin devlet yönetiminde yaptýðý estetik operasyon ve makyajdan baþka bir þey deðil. OECD ülkeleri arasýnda eðitimde son sýrada olmamýzdan ne çýkar sanki? Önemli olan þuurlu(!) gençlik yetiþtirmek. Onlara þuuru bir verelim onlar bu gazla cihaný fetheder nasýl olsa :)

Toplumsal aldanýþlarýn bireysel aldanýþlardan çok daha fazla maliyetleri olacaktýr tabi ki. Hitler’in ütopyasý yüzünden ikinci dünya savaþýnda milyonlarca insan katledildi. Almanlar üstün ýrkýz diye yola çýktý, taþlarý taþ üstünde kalmadý. Bereket, beyin sermayeleri vardý, 400 yýllýk üniversiteleri vardý da toparlandýlar. Biz de o da yok… Umarým bizim ödeyeceðimiz bedel –ki zaten þu anda ödemeye baþladýk bile- telafi edilebilir bir noktada son bulur.

Yazýnýn baþýnda “Devrimcinin görevi; bu düzeni yýkarak toplumun gerçeklerle yönetilmesini saðlamaktýr” demiþtim .Burada devrimciden kastým nedir , bunu biraz açmak gerekir diye düþünüyorum. “Devrimci, illaki materyalist felsefeye inanan ,solcu, tahsilli insandýr “ diye tanýmlamak artýk yeterli deðil. Yaþadýðý dünyada ve toplumda bir þeylerin yanlýþ gittiðini düþünen, insan haklarýna saygýlý bireylerin hangi inançtan, etnik kökenden olduðunun ne önemi var? Ülkesinin geleceðini düþünen her iyi niyetli insan cahiller kadar cesarete sahip olmalýdýr. Burada Ýsmet Paþa’nýn dediði noktaya gelmiþ olduk deðil mi?: “Bir memlekette namuslular, namussuzlar kadar cesur olmadýkça o memlekette kurtuluþ yoktur.”

Günümüzde bunun tam tersi bir durum yaþanýyor. Özellikle genç kuþakta inanýlmaz bir apolitizasyon var. “Benim siyasetle iþim olmaz” , “Ben siyasetten anlamam” diyerek oy bile vermeye gitmeyen ,hiçbir derneðe ,sendikaya ve örgüte katýlmayan, destek vermeyen o kadar çok insan varki… Sanki ölmüþlerde cennete gitmiþler, hiçbir sorun görmüyorlar çevrelerinde.

Hep söylüyoruz ; siyaset bizim içtiðimiz suyun içindeki deðerlere karar verebiliyor ,bebeðimizin mamasýnda bulunabilecek kimyasal maddelerin oranýný belirleyebiliyorsa ve annemin kanser ilacýný nasýl bulacýðýmda söz sahibiyse ben siyaseti hiç kimsenin özel alaný olarak göremem. Öðretmende olsam öðrencide olsam , Kürtte olsam Türkte olsam, alýnacak kararlarý þekillendirmek için orada olmak isterim. Ýnisiyatif almam, örgütlenmem ve yalanla yanlýþla ,fýrsatçýyla fesatçýyla mücadele etmem gerekir.

“Aydýnlanma” gerçeði arayacak olan zihnin berraklaþmasýdýr. Ýnsanlýk tarihinde birileri toplumun zihnini bulanýklaþtýrmaya , statükoyu korumaya ,düzeni elde tutmaya çalýþmýþtýr her zaman. Baþka birileri de toplumun zihnini berraklaþtýrmaya ve uygarlýk yürüyüþüne bu þekilde devam etmesini saðlamaya çalýþmýþtýr. Benim diyalektikten anladýðýmda budur. Devrim aymayaný ayýltmaya çalýþmaktýr. Belki çok zaman alýr ama hep baþarýlý olur.

Yazýyý Irvin D.Yalom’un bir romanýndaki son cümleyle bitirelim :

“Gerçeðin tamamýna katlanabilirim.”

Ve devlet yöneticilerimiz için Deniz Seki’den bir þarký çalalým:” ÝYÝSÝN TABÝ”

(Dinlemek için , https://www.youtube.com/watch?v=hKr0XmNhQzY)

14.02.2015

145 kiþi tarafýndan okundu